Cüz Cüz Kur’an’ı Tanıyalım(1.CÜZ)

1.CÜZ

1.Cüz Fatiha Suresi ile başlar ve Bakara Suresi 141. ayete kadar devam eder.

Fatiha Suresi Mekke’de nazil olmuş ilk bütün suredir.

Bakara Suresi Medine’de ilk nazil olmuş suredir.

Fatiha Suresi hem dua hem övgüdür. Hanefi alimlerine göre namazda Fatiha Suresini okumak vacip, diğer mezhep alimlerine göre ise Fatiha Suresini namazda okumak farzdır.

Bakara kelime olarak inek demektir. 67-73. ayetlerde geçen bir konuda zikrolunan inek meselesinden dolayı sure bu isimle meşhur olmuştur.

Bakara Suresi ilk beş ayeti müminlerin özelliklerinden, altı ve yedinci ayeti kafirlerden, sekiz ile yirminci ayetler arası münafıkların özelliklerinden bahseder.

23-24. ayetlerinde Kuran meydan okur. Ardından gelen ayetlerde ise cennet ve inançsızların takıntılarından söz eder.

30-39. ayetlerde Âdem peygamberin yaratılış kıssası vardır.

40-141. ayetlerde genel anlamda İsrailoğullarının ihanet, desise, fitne, kıskançlık ve peygamber öldürmeye gidecek kadar aşırılıklarından söz eder.

61. ayette İsrailoğullarının Allah’ın hazırladığı sofraya karşılık bazı sebzeleri arzu etmelerinden söz eder.

66-73. ayetlerde İsrailoğullarına bir inek kesilmesi emri verilir. Ama Yahudiler bu ineği yokuşa sürerek emri tiye alarak bahane üretirler.

85. ayette Yahudilerin Tevrat’ın bir bölümüne inanıp bir bölümünü inkar etmelerinden söz eder.

96. ayette Yahudilerin ölümsüzlük arzusu gündeme gelir.

102. ayette sihirden bahseder. Sihrin etkisi sadece Allah’ın izniyle olabilecek bir şey olduğu vurgulanır. 106. ayette nesh konusu vardır.

113-118 ayetler arasında cahil insanların kulaktan duyma bilgilere göre hareket ettiği anlatılır.

120. ayette Yahudilerin asla ve asla Müslümanlardan razı ve memnun olmayacağından söz eder.

123- 134 ayetler arasında Hazreti İbrahim peygamberin oğlu ile Kabe’yi inşa etmesinden söz eder. 137. ayette iman etmek için Peygamber efendimizin ve sahabenin iman ettiği gibi iman etmenin makbul iman olduğundan söz eder.

Diğer ayetlerde ise geçmiş bazı peygamberler hakkında ayet olmadan kafadan konuşmanın doğru olmadığı vurgusu yapılır ve 141. ayetle cüz biter.

Kaynak